Wie mij kent, weet dat ik van reizen houd.
Ver weg of dichtbij, ik ben graag in de natuur.
Mijn favoriete bestemming is Lapland, maar ik bezoek ook graag andere unieke en bijzondere plekken die mij inspireren.
Zoals dit huisje: een cabin in Drenthe, op één van de meest afgelegen plekken in de wilde Nederlandse natuur. Ik verbleef hier een paar dagen, omringd door 5000 hectare natuurgebied, gevarieerd met bos, vennen, heidevelden, grillige beken en stuifzand. Een plek waar je met kilometers lopen nog niemand tegen komt.
En lopen, dat zal je! Want de cabins zijn niet met de auto te bereiken. Voordat je bij de cabin aankomt loop je, afhankelijk van welk huisje je bezoekt, 4 tot 7 kilometer. Dus daar gingen we. Met volle bepakking op de rug, stevige wandelschoenen aan de voeten en een kaart met coördinaten in de hand. Na een paar uur lopen doemt dan ineens tussen de bossen de cabin op. Het huisje gaat helemaal op in de natuur. Wát een plaatje!
Vol spanning en met een voldaan gevoel van de wandeling stappen we de kleine cabin in, die geheel zelfvoorzienend is. De stroom voor de verlichting (12 volt) wordt volledig opgewekt door de zonnepanelen op het dak en opgeslagen in accu's. De cabin is gemaakt van karton(!), een waterdicht membraam en een houten aftimmering aan de binnen- en buitenkant. En voor elke overnachting wordt er een boom in het gebied geplant.
Een rondje door de cabin is snel gemaakt, het is tenslotte niet zo groot. De grote ramen geven een prachtige lichtinval én een minstens zo prachtig uitzicht. We staan deze dagen volledig in contact met de vier elementen: water, vuur, aarde en lucht. De houtkachel in het hart van de cabin voorziet ons van een aangename warmte na nog een kleine workout. Want, gewandeld of niet, er moet nog wel even hout gekapt worden. De bijl hangt bij binnenkomst al klaar voor gebruik.
Het frisse (letterlijk en figuurlijk!) drinkwater halen we met de waterpomp rechtstreeks uit de grond en warmen we via de houtkachel op voor een warme douche. Slow coocking is wel het juiste woord, want na de urenlange wandeling, houthakken en opwarmen van het water zetten we de Dutch Oven op de kachel om te koken. De gietijzeren pan pruttelt een uurtje op het vuur en we kunnen aan tafel. Aan de solide houten tafel genieten we bij het vallen van de avond van onze heerlijke stoofschotel.
Met de bevroren en heldere nachten hebben we een ultiem uitzicht. Het is zonde om de gordijnen te sluiten. Overdag kom je hier niemand tegen, in de nacht al helemaal niet. Prachtig hoe de cabin met zijn omgeving en energie omgaat.
Nagenietend van de Cabiner, de natuur en de bijbehorende verschijnselen als ijshaar en spugende bomen zijn wij weer helemaal back to earth. Helemaal opgeladen en vol inspiratie na een prachtig avontuur in de natuur.